Początki drifu

Drift to jedna z najbardziej charakterystycznych i ekscytujących form jazdy samochodem, która zyskała popularność na całym świecie. Historia driftu sięga lat 60. XX wieku w Japonii, kiedy to japońscy kierowcy zaczęli stosować tę technikę podczas jazdy na wyścigach górskich.

Pierwszym kierowcą, który zaczął stosować drift na torze wyścigowym był Kunimitsu Takahashi. W latach 70. XX wieku zaczął on stosować ten styl jazdy podczas wyścigów na torze, zwłaszcza na torze Tsukuba. Początkowo był to sposób na szybsze pokonywanie zakrętów na torze, ale szybko stał się elementem stylu jazdy i postrzegany był jako coś, co wyróżniało japońskich kierowców.

W latach 80. i 90. drift zaczął stawać się popularny w Japonii i szybko rozprzestrzenił się na inne kraje. W 1996 roku powstał pierwszy oficjalny zespół driftowy – Team Orange, który zaczął brać udział w zawodach i przyczynił się do popularyzacji tej dyscypliny.

W 2000 roku drift zyskał jeszcze większą popularność w Stanach Zjednoczonych dzięki filmowi “The Fast and the Furious”, który stał się ogromnym hitem wśród fanów motoryzacji i przyczynił się do popularyzacji japońskiej kultury samochodowej.

W kolejnych latach drift stał się uznawany za odrębną dyscyplinę sportową, która ma swoje własne zawody i mistrzostwa. W 2004 roku powstała Formula D, pierwsza liga zawodów driftowych w Stanach Zjednoczonych, a w 2005 roku powstała D1 Grand Prix, seria zawodów driftowych organizowanych w Japonii.

Dziś drift jest popularny na całym świecie i przyciąga fanów z różnych krajów. Istnieją liczne fankluby, a zawodnicy rywalizują w zawodach, które odbywają się na różnych torach w różnych krajach. Drift to nie tylko sposób na szybsze pokonywanie zakrętów, ale również spektakularny styl jazdy, który przyciąga uwagę fanów motoryzacji i kultury samochodowej.